Nacht gast

Nacht gast, geschreven door M. Pridvorov, Cheljabinsk, Rusland

Vertaald in het Nederlands door E. Kaledinova en Jan Jansen, Velp, Nederland. Voorgedragen door Jan Jansen in het kader van het Miauw-project met bibliotheek genoemd na A. Pusjkin in Cheljabinsk, Rusland.

 

Ночная гостья ( стихотворение М. Придворова, Челябинск, Россия)

По балкону кошка бродит.
Кошка чёрная как сажа.
Не поглаженная, вроде,
Не покормленная даже.

У неё глаза как плошки
И горят как два опала.
По балкону ходит кошка.
Как она сюда попала?

По кошачьему капризу,
Или, может, просто в  шутку
Кошка прыгнула с карниза.
Может там темно и жутко?

Может там ужасно грустно
И безумно одиноко?
А у нас тепло и вкусно
Пахнут запахи из окон.

Кошка ходит по перилам,
Взгляд то вспыхнет, то потухнет:
— Что же там у вас сварили
И дают сейчас на кухне?

Кто у вас здесь чешет ушки?
Как у вас тут гладят спинки?
Где приносят на подушке
От колбаски половинки?

Растворяясь чёрной крошкой
На чернильном фоне ночи,
К нам стеснительная кошка
Заглянуть тактично хочет.

— Ой, смущаться, право, бросьте.
Прогонять я  вас не стану,
Заходите, кошка, в гости.
Можно я вам дам сметану?

Вот, попробуйте котлету.
Говорят, на крыше сыро?
Ах, какое нынче лето!
Не хотите ломтик сыра?

Съев сметану и котлетку,
Напоследок, аккуратно
Кошка вытерлась салфеткой: —
Жаль, но мне  пора обратно.

Я была совсем немножко,
Но признательна вам очень…
Мыр-мырси — сказала кошка
И исчезла в тёмной ночи.

 

Перевод стихотворения Ночная гостья с русского на голландский.

Nacht gast ( vertaald in het Nederlands door E. Kaledinova en Jan Jansen, Velp, Nederland)

Op het balkon dwaalt een poes. Zo zwart als roet.
Niet gestreeld en niet gevoed.

Ze heeft ogen als schoteltjes, ze branden als de twee opalen.
De poes loopt op het balkon. Hoe is ze naar hier gekomen?

Opeens of misschien gewoon voor de lol. Poes sprong van de rand af.
Misschien is het daar donker en eng?

Misschien is ze vreselijk verdrietig en verschrikkelijk eenzaam?
En we hebben het binnen  warm en goed. Lekkere geuren komen uit de ramen.

Poes loopt op de reling; kijkt als een flits:
“Wat heb je daar gekookt in de keuken?”

Wie kan hier mijn oren krabben?  Kun je mijn rugje aaien?
Waar worden halve worstjes op een kussen aangeboden?

Smeltend als een zwarte schim op de inktzwarte achtergrond van de nacht wil de
verlegen poes tactvol naar binnen kijken.

– Oh, stop te verwarren. Ik verban je niet, kom maar binnen, poes.
Mag ik je zure room geven?

Hier, probeer een balletje gehakt. Ze zeggen dat het dak vochtig is?
Oh, wat voor zomer is het nu! Wil je echt geen plakje kaas?

Na het eten van de zure room en het balletje gehakt, tot slot, voorzichtig afgeveegd
met een servet poes zei:
-Sorry, maar ik moet terug.

Ik was hier even kort, maar ben je zeer dankbaar …
Miauw-miauw – zei poes en verdween in de donkere nacht.